Hoxe estivemos con Carlos Rodriguez,intentando axudar a sobrelevar a perda do seu pai.Unha nova ,que por agardada,non deixa de ser un pau no máis profundo da ialma.
E os amigos estivemos con él.O mellor estorbamos máis que axudamos.Pero é desas cousas que hai que facer inda que non separa para qué.Pero estar con Carlos era a obriga dos amigos.E Carlos tén moitos.
No hay comentarios:
Publicar un comentario