¿DÚBIDAS -CREENCIAS?
Os que coñecen dinme que son un dos poucos esquerdistas que mantén lazos co seu pasado cristiá.Sábese que dos once ós dezasete anos fixen o bacharelato no Seminario.Algo habitual nos da miña época.Era a forma de estudar os probes.Eu era moi probe.
Os que son demasiado crentes dín de mín que son un ateo.Pouco crente.Nada prácticante.
A verdade é que a miña ruptura coa Igrexa foi radical.
Co tempo tampouco me arrepinto desa época,inda que recoñozo que o deixei con certa raiba.
"Francamente"(con Franco) daquela a Igrexa era odiosa,abafante.Temible (Temiño) .
Tamén é verdade que nesa época coñecín xente única.Amigos de verdade.Profesores cualificadísimos...as primeiras clases de galego ("clandestinas"),o mellor cine, o amor á múseca,unha aficción á literatura, o mundo do teatro....tamén cousas únicas como o latín.
E sobre todo quedoume un concepto da ética persoal que manterei toda a vida.Uns principios que os que mandaban (e mandan) na Igrexa non practicaban.Pero que alguns ,coa inocencia dos nenos, tomamos en serio...Con esa fe chegamos a conclusión que con esta Igrexa o mellor xeito de seguir a Cristo era ser ateo.
Donald Trump, Caín de la Tierra -- Leonardo Boff
Hace 19 horas
