IDIOMAS

Cada vez sinto máis non haberlle adicado máis tempo a coñecer outros idiomas.

Eu son dunha xeneración afrancesada.Aprendimos o francés, a sua cultura,a sua literatura.Ler en francés é unha delicia incomparable.Coñecimos cada rincón desa Francia idílica sin habéla pisado...

Eu son desa xeneración que creceu aprendendo latín.Sofrindo coas declinacions ,e logo disfrutando con Cicerón...Ler a Cicerón en latín é algo incomparable...

E ata tiven a sorte de aprender algo do grego clásico...Unha lingua que sale con ritmos...

Fun un privilexiado,apender a lingua galega, cando estaba prohibida no ensino.Non só cun profesor insigne (profesor Botana)...incluso coa disciplina que da ter calificación e estudar a gramática...sabendo que eso non é o máis importante.

Hai xente que fala e escribe o galego decindo moitas cousas e dunha forma moi galega...Hai outros que cunha exactísima gramática linguistica oficial non dice nada....desa venme esa manía por ser infiel coa norma...Nestes anos dende a prohibición ó oficialismo actual,pasei por tanta normativa,que paso de normativa.Amo a miña lingua e chégame.Teño o luxo de poder usála,gustame ...non quero máis.

O que da para escreber un libro é a miña relación co inglés.Non a quixen aprender polo que políticamente representaba. O ser a lingua do imperio americano, o ogro dos anos 70,foi razón tan suficiente como estúpida. Como se as linguas tivesen culpa do que fan con elas...

Na mili foi a razón para escaquearme a un breve cursiño e sair dos murosmilitares.

Agora desearía coñecer esa lingua polo que vale: a posibilidade de comunicarme con millons de seres humanos que se expresan con ela...Para eso son as linguas:para comunicar uns seres humanos con outros...

Unha graza para rematar:

Por eso do latín, leo facilmente (libros,webs,documentos oficiales) catalán...

Eu non me chamo Josep Lluís...non me parece mal que alguén se chame así...e digo eu ¿non haberá cousas máis importantes de qué debater?